Jałmużna Wielkopostna w archidiecezji krakowskiej

Piątek, 08 Lutego 2008 18:32

Caritas Archidiecezji Krakowskiej przeprowadza w okresie Wielkiego Postu akcję "Jałmużna Wielkopostna" już po raz trzynasty

Caritas Archidiecezji Krakowskiej przeprowadza w okresie Wielkiego Postu akcję “Jałmużna Wielkopostna” już po raz trzynasty. Ponad 20 tysięcy skarbonek trafiło do parafii archidiecezji krakowskiej. Parafie nie płacą za skarbonki ani nie przekazują do Caritas zebranych pieniędzy, ale przeznaczają je na pomoc najbardziej potrzebującym ze swojego terenu.

Do tekturowych skarbonek dzieci, a często także ich rodziny będą wrzucać oszczędności uzyskane dzięki różnym drobnym wyrzeczeniom, na przykład rezygnacji z zakupu słodyczy, zabawek, pójścia do kina itp. Pod koniec Wielkiego Postu lub po Wielkanocy odpowiedzialni za akcję w parafiach zorganizują uroczystość w kościele lub podczas lekcji religii, na którą dzieci przyniosą skarbonki z zebranymi ofiarami.

Akcja ma znacznie przede wszystkim edukacyjne. Jej celem jest pomoc w zrozumieniu znaczenia dobrowolnego dzielenia się z potrzebującymi. Trzeba wytłumaczyć dzieciom, że post to odmówienie sobie jakiejś przyjemności, ale prawdziwy sens postu widać dopiero wtedy, kiedy to, czego sobie odmawiamy, przeznaczymy na pomoc dla potrzebujących.
Post, modlitwa i jałmużna są w tradycji chrześcijańskiej nierozerwalnie połączone, jako sposób na przeżycie Wielkiego Postu i przygotowanie się do przeżywania Wielkanocy. Pomagają zobaczyć, że czasem mamy czegoś za dużo i że możemy się podzielić z innymi tym, co mamy. Pozwalają nam też zauważyć potrzeby innych ludzi i zachęcają do modlitwy w ich intencji.

Papież Benedykt XVI poświęcił tegoroczne Orędzie na Wielki Post właśnie jałmużnie. Napisał w nim: „Pismo Święte zachęcając nas, abyśmy popatrzyli na jałmużnę w sposób głębszy, sięgając poza wymiar czysto materialny, poucza nas, że więcej radości jest w dawaniu aniżeli w braniu (por. Dz 20,35). Kiedy naszym postępowaniem powoduje miłość, wyrażamy prawdę naszego istnienia: zostaliśmy bowiem stworzeni nie dla samych siebie, lecz dla Boga i dla braci (por. 2 Kor 5,15). Ilekroć z miłości do Boga dzielimy się naszymi dobrami z potrzebującym bliźnim, zawsze doświadczamy, że pełnię życia rodzi miłość i ze wszystko zwraca się jako błogosławieństwo w postaci pokoju, wewnętrznego zadowolenia i radości. Ojciec niebieski wynagradza jałmużny swoją radością” (Orędzie na Wielki Post 2008, nr 4).