Caritas Archidiecezji Krakowskiej

Wtorek, 14 Lutego 2012 14:23

11 lutego w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach chorzy i ich opiekunowie zebrali się na Mszy św. z okazji XX Światowego Dnia Chorego. Obchodom przewodniczył metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz.

Ksiądz Kardynał przypomniał chorym postać bł. Jana Pawła II, który nie tylko zawsze starał się być blisko człowieka cierpiącego, ale i sam w swoim cierpieniu stał się dla chorych wzorem zjednoczenia z cierpiącym Chrystusem. Podczas Mszy św. księża udzielili wszystkim chętnym sakramentu namaszczenia chorych. Uczestnicy spotkania otrzymali też pamiątkowe obrazki z fragmentem tegorocznego orędzia Ojca Świętego Benedykta XVI do chorych oraz list kard. S. Dziwisza na XX Światowy Dzień Chorego.

Poniżej przedstawiamy pełną treść listu.

List Metropolity Krakowskiego na XX Światowy Dzień Chorego

Bracia i siostry w Chrystusie!

Drodzy chorzy i niepełnosprawni!

1. Kościół w Polsce przeżywa ten rok liturgiczny pod hasłem Kościół naszym domem pochylając się nad tajemnicą Kościoła. Temat ten kieruje naszą myśl w stronę tej rzeczywistości, którą Pan Jezus założył na ziemi, ale która swoje spełnienie ma w niebie. Kościół zrodził się z przebitego boku Zbawiciela i został umocniony darem Ducha Świętego w Dniu Pięćdziesiątnicy. Korzystając z okazji, że co roku 11 lutego we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes przeżywamy Międzynarodowy Dzień Chorego, ustanowiony 13 maja 1992 roku przez bł. Jana Pawła II, pragnę zwrócić się do Was, drodzy chorzy i niepełnosprawni, i zachęcić Was do rozważenia tajemnicy Kościoła, który jest naszym wspólnym domem.

Dom jest zawsze miejscem, gdzie człowiek odkrywa najbardziej podstawowe relacje do ojca i do matki oraz uczy się kochać i przebaczać, odnajduje wartości i dzieli się nimi z bliźnimi. W domu człowiek czuje się bezpiecznie, odzyskuje siły do dalszej pracy, leczy swoje rany i na nowo podejmuje obowiązki. Takim domem dla nas wierzących jest Kościół. W nim odnajdujemy Boga, naszego Ojca, który w pełni objawił się w Jezusie Chrystusie. W Kościele spotykamy się z Chrystusem, naszym Mistrzem i Odkupicielem, który jest obecny w Słowie Bożym i w Sakramentach, szczególnie w Eucharystii. To Eucharystia buduje Kościół i umacnia do dawania świadectwa przed światem o nieskończonej miłości Zbawiciela do człowieka.

2. We wspólnocie Kościoła chorzy i niepełnosprawni od samego początku zajmują szczególne miejsce. Pan Jezus podczas ziemskiego życia szedł od miasta do miasta i zwracał szczególną uwagę na chorych i cierpiących, których uzdrawiał. Św. Mateusz Ewangelista podkreśla, że Chrystus wzruszał się, gdy widział cierpienie człowieka i przywracał mu zdrowie: „Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza”(Mt 9,35n). Posyłając swoich uczniów z Dobrą Nowiną do całego świata, przypomniał im, aby uzdrawiali chorych: „Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10, 7n).

Przynaglony tym wezwaniem bł. Jan Paweł II miał zawsze w swym sercu osoby chore i cierpiące. Spotykał się z nimi i modlił się o łaskę zdrowia. Sam też został poddany próbie cierpienia w czasie zamachu na Placu św. Piotra, a potem przez chorobę, która towarzyszyła mu do ostatnich dni jego życia. Myśląc o chorych ustanowił Światowy Dzień Chorego we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes, które w Kościele obchodzimy 11 lutego.
Troskę o chorych kontynuuje również obecny papież Benedykt XVI, który w tegorocznym orędziu na XX Światowy Dzień Chorego kładzie nacisk na «sakramenty uzdrowienia», tzn. na sakrament pokuty i pojednania, a także namaszczenia chorych, które osiągają swoją naturalną pełnię w Komunii Świętej dla osób chorych. Ojciec Święty, rozważając spotkanie Jezusa z dziesięcioma trędowatymi, opowiedziane w Ewangelii św. Łukasza (por. Łk 17, 11-19), przypomina nam, że człowiek cierpiący, który w chorobie wzywa pomocy Pana Jezusa, nigdy nie jest sam. Zbawiciel nigdy nie opuszcza tych, którzy z wiarą i miłością wzywają Jego pomocy.

3. Kościół wpatrując się w swojego Mistrza stara się przychodzić z pomocą chorym i cierpiącym nie tylko przez troskę o pomoc medyczną, ale przede wszystkim przez zapewnienie człowiekowi choremu jedności z Bogiem. Przez kapłana daje chorym i cierpiącym możliwość pojednania w sakramencie pokuty. Modli się o ulgę w cierpieniu szafując sakrament namaszczenia chorych i posila na duszy przynosząc do domu czy do szpitala Komunię świętą.

Drodzy chorzy i niepełnosprawni! Pragnę Was zapewnić, że ja również noszę Was zawsze w swoim sercu. Nie jestem w stanie spotkać się z każdym z Was osobiście, dlatego chciałbym przez to słowo, a także przez moich przedstawicieli być razem z Wami i dzielić się waszymi troskami i smutkami.
Korzystając z tej okazji chciałbym podziękować Wam za wasze modlitwy i cierpienia ofiarowane za mnie i Biskupów Pomocniczych, za Kościół Krakowski i Kościół na całym świecie. Chciałbym również podziękować wszystkim, którzy przychodzą z pomocą chorym i cierpiącym: lekarzom i pielęgniarkom, personelowi medycznemu naszych szpitali i przychodni, wszystkim księżom i siostrom zakonnym, zakonnikom i nadzwyczajnym szafarzom Eucharystii, wszystkim wolontariuszom Caritas i innych grup charytatywnych. Szczególnie dziękuję za troskę o to, by chorzy w szpitalach i w domach mieli zapewnioną opiekę duchową przez korzystanie z sakramentu pokuty, namaszczenia chorych i Komunii Świętej. Dziękuję kapłanom – kapelanom szpitalnym i tym, którzy posługują w domach opieki społecznej za ich codzienna troskę o duchowy stan chorych. Dziękuję również nadzwyczajnym szafarzom Komunii Świętej, którzy starają się regularnie odwiedzać chorych z Komunią Świętą, szczególnie tam, gdzie kapłan nie może do nich dotrzeć.

Wyrażam wdzięczność wszystkim waszym bliskim w rodzinie i w sąsiedztwie za troskę o chorych, którzy przebywają w domach i w szpitalach. Dziękuję za to, że starają się sprowadzić księdza do chorego i odpowiednio przygotować dom i mieszkanie na przyjęcie Chrystusa przychodzącego w Komunii Świętej. Ta troska o Was, drodzy chorzy, niech będzie dla Was znakiem Bożej obecności i miłości. Niech Wam przypomina, że jesteście rzeczywiście w centrum Bożej wspólnoty – Kościoła. Jesteście w sercu Chrystusa.

Drodzy chorzy i niepełnosprawni! Jesteście w Kościele nie tylko przedmiotem troski, ale jesteście również jego pełnoprawnymi członkami i macie swoje zadania, którymi Was Pan obdarza. Wasze cierpienie, wasza słabość może stać się mocą dla całego Kościoła, jeśli będziecie zawsze zjednoczeni z Chrystusem. Niech Matka Najświętsza będzie zawsze z Wami, jak była pod krzyżem Zbawiciela, i niech Was umacnia swoją obecnością i miłością!
Wam wszystkim, chorym i cierpiącym, waszym rodzinom i tym, którzy niosą Wam pomoc, z serca błogosławię: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen

Stanisław Kardynał Dziwisz
Metropolita Krakowski
Kraków, we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes, 11.02.2012.