Pracownicy warszawskiej Caritas na II Ogólnopolskiej Konferencji Socjoterapii

Czwartek, 20 Maja 2004 17:36

Troje pracowników placówek socjoterapeutycznych warszawskiej Caritas wzięło udział w II Ogólnopolskiej Konferencji Socjoterapii zorganizowanej w dniach 14 - 16 maja przez Sekcję Socjoterapii przy Polskim Towarzystwie Psychologicznym.

II Ogólnopolska Konferencja Socjoterapii zorganizowana przez Sekcję Socjoterapii przy Polskim Towarzystwie Psychologicznym odbyła się w dniach 14-16 maja b.r. w Sielpi k/Końskich. Tegoroczną konferencję zatytułowano “Przeciw społecznemu wykluczeniu”. Wzięło w niej udział troje pracowników świetlic socjoterapeutycznych i młodzieżowego klubu Caritas Archidiecezji Warszawskiej: Katarzyna Mazurek, Agnieszka Półtorak i Maria Ślimkowska.

Program konferencji obejmował 3 wykłady: Anny Brzezińskiej “Strategie wprowadzania zmian”, Barbary Wójcik “W jaki sposób w wychowaniu i edukacji rozwinąć inteligencję emocjonalną?” oraz Lucyny Bojarskiej “Jak możemy wspierać się elementami aktualnego systemu prawnego, dbając o interesy podopiecznych?”.

Oprócz wykładów pracowano w kilku grupach seminaryjnych. Uczestnicy konferencji zostali do nich przydzieleni według regionu, z którego przybyli. Dawało to możliwość nie tylko wymiany doświadczeń zawodowych, ale także wzajemnego poznania się i integracji działań prowadzonych w środowisku lokalnym. Podczas zajęć seminaryjnych poruszono następujące tematy: “Rola socjoterapeuty w procesie łagodzenia negatywnych skutków transformacji społecznej”, “Jak skutecznie dbać o interesy podopiecznych - strategie działania” oraz “Sposoby poszukiwania sojuszników na terenie powiatu i gmin”. Dyskutowano, dzielono się doświadczeniami, wspólnie szukano rozwiązań dużych i małych problemów…

Wieczorami odbywały się zajęcia warsztatowe, podczas których prezentowano i doskonalono techniki z zakresu dramy, arteterapii, i choreoterapii. Poznawano też możliwości włączania ich w pracę socjoterapeutyczną.

Konferencja zjednoczyła ludzi, których praca polega na niesieniu pomocy osobom z grup społecznie defaworyzowanych, a którzy na co dzień pracują w swoich środowiskach, oddaleni od siebie, czasem osamotnieni w swym działaniu. Dała im możliwość dzielenia się wiedzą teoretyczną i praktyczną, pozwoliła rozwinąć kontakty zawodowe oraz uczyć się od siebie nawzajem.