Rok Caritas

Popowo: Rekolekcje dla Parafialnych Zespołów Caritas

Caritas Diecezji Płockiej

W dniach 24-26 marca 2006 roku, w Ośrodku Charytatywno-Szkoleniowym Caritas w Popowie (k/Warszawy) odbyły się rekolekcje wielkopostne dla Parafialnych Zespołów Caritas Diecezji Płockiej. Wzięły w nich udział 52 osoby zaangażowane w pracę charytatywną w sw

W dniach 24-26 marca 2006 roku, w Ośrodku Charytatywno-Szkoleniowym Caritas w Popowie (k/Warszawy) odbyły się rekolekcje wielkopostne dla Parafialnych Zespołów Caritas Diecezji Płockiej. Wzięły w nich udział 52 osoby zaangażowane w pracę charytatywną w swoich parafiach.

Ojciec Święty Benedykt XVI w encyklice Deus Caritas est napisał: “Uwierzyliśmy miłości Boga - tak chrześcijanin może wyrazić podstawową opcję swego życia. U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś wielkiej idei, ale natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie” (n. 1).

Zgodnie ze słowami papieża, prowadzący rekolekcje ks. dr Marek Wilczewski wskazał na miłość Boga, jako najbardziej konstytutywny element ludzkiego życia. Już pierwsze rekolekcyjne spotkanie, którym była Droga Krzyżowa koncentrowało uwagę uczestników na wielkiej miłości Boga, który: ,,(...) tak bardzo miłuje człowieka, że sam stawszy się człowiekiem, przyjmuje nawet jego śmierć i w ten sposób godzi sprawiedliwość z miłością” (Deus Caritas est, n. 10).

W drugim dniu rekolekcji - w uroczystość Zwiastowania 25 marca, nie mogło zabraknąć refleksji poświęconej Maryi. Rekolekcjonista wskazał na Matkę Bożą jako Tę, która nieustannie uczy przyjmowania daru Bożej miłości i udzielania odpowiedzi na ten dar poprzez realizację woli Bożej w codziennym życiu.
Sprawowany w tym dniu sakrament pokuty pozwolił uczestnikom poddać refleksji swoje życie i doświadczyć miłości Boga, będącej: “(...) zarazem miłości, która przebacza” (Deus Caritas est, n. 10).

Sprawowane w ostatnim dniu rekolekcyjnej zadumy Gorzkie Żale, jeszcze raz podkreśliły wartość Chrystusowego Krzyża i wskazały na potrzebę odwagi w trwaniu pod tym Krzyżem w naszej trudnej codzienności.