Nowe ośrodki opolskiej Caritas w Starych Siołkowicach
Piątek, 06 Czerwca 2003 21:02
4. czerwca 2003 roku ordynariusz opolski arcybiskup Alfons Nossol dokonał poświęcenia i otwarcia Centrum Opieki Paliatywnej i Warsztatów Terapii Zajęciowej Caritas Diecezji Opolskiej w Starych Siołkowicach.6.06.2003
4. czerwca 2003 roku ordynariusz opolski arcybiskup Alfons Nossol dokonał poświęcenia i otwarcia Centrum Opieki Paliatywnej i Warsztatów Terapii Zajęciowej Caritas Diecezji Opolskiej w Starych Siołkowicach. Uroczystość zgromadziła blisko 130. gości m.in. władze wojewódzkie, samorządowe, duchowieństwo, lekarzy, pielęgniarki, wykonawców robót. Obecni byli goście z Niemiec, Holandii i Szwajcarii.
W homilii biskup opolski powiedział: “Centrum Opieki jest placówką na wskroś humanistyczną, człowieczą, z której diecezja opolska może być dumna”. Stwierdził, że Hospicjum, które ma pomagać w umieraniu, czyli w spełnianiu się najważniejszego aktu życiowego jakim jest śmierć, musi mieć charakter najbardziej ludzki: “Hospicjum to miejsce potężnej nadziei, która pokonuje wszystkie bariery czysto ludzkie i sięga nieba. Placówka w Starych Siołkowicach pokazuje wszystkim, że liczymy się z godnością człowieka.”
W ramach Centrum Opieki Paliatywnej działać będzie:
1. Hospicjum stacjonarne na 26 łóżek (Narodowy Fundusz Zdrowia zakontraktował jedynie 11 łóżek),
2. Poradnia Opieki Paliatywnej (udziela porad i konsultacji oraz wsparcia choremu i rodzinie),
3. Poradnia Leczenia Obrzęku Limfatycznego.
Centrum Opieki Paliatywnej Caritas sprawować będzie holistyczną opiekę medyczną, psychologiczną, duchową i społeczną nad chorymi z zaawansowanymi, niepoddającymi się leczeniu przyczynowemu, postępującymi, zagrażającymi życiu schorzeniami (zazwyczaj są to pacjenci z chorobą nowotworową znajdujący się w terminalnym okresie choroby). Centrum zapewni pacjentom możliwość kontroli objawów trudnych do opanowania w warunkach domowych. Ważnym celem opieki będzie poprawa jakości życia chorych i ich rodzin. Dotyczy to zwłaszcza zwalczania bólu, leczenia objawowego, łagodzenia cierpień psychicznych, duchowych i socjalnych oraz wsparcia rodziny.
Centrum Opieki Paliatywnej wyposażone jest w specjalistyczną aparaturę medyczną (ultrasonograf Adara firmy Siemens, aparat EKG, aparat do masażu limfatycznego, pompy infuzyjne, koncentratory tlenu, lampę Bioptron, ssaki elektryczne, inhalatory i inne). Do dyspozycji wszystkich pacjentów pozostają łóżka elektryczne, sterowane pilotem, wyposażone w materace przeciwodleżynowe.
Centrum działa w oparciu o umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia. Pacjenci przyjmowani są ze skierowaniem wypisanym w książeczce RUM. Pobyt pacjenta jest bezpłatny. Szczegółowe informacje można uzyskać pod numerami telefonów: 469-29-79, 469-29-80.
Warunki lokalowe Centrum Opieki Paliatywnej
W skład Centrum wchodzą dwa wolno stojące budynki:
1. budynek główny, w którym znajduje się oddział stacjonarny i poradnie (powierzchnia użytkowa 1.180 m2),
2. budynek administracyjny Centrum, w którym mieszczą się m.in. gabinet rehabilitacyjny, pracownie terapii zajęciowej, sala konferencyjna, pokoje wolontariuszy, gabinet psychologa i pracownika socjalnego, mieszkanie kapelana (powierzchnia użytkowa 712 m2).
Budynki Centrum znajdują się w odległości 100 metrów od drogi krajowej Opole-Brzeg. Położone są wśród pól, w malowniczym parku ze stawem. Budynek główny Hospicjum posiada charakter domowy. Posiada trzy kondygnacje stanowiące funkcjonalną całość. Do budynku głównego prowadzi holl wejściowy z zadaszonym podjazdem dla ambulansów. W całym obiekcie zlikwidowano wszystkie bariery architektoniczne. Budynek wyposażony został w windę z poziomu piwnic na II piętro.
W piwnicy znajduje się nowoczesna kuchnia z jadalnią dla rodzin pacjentów i personelu. Na tym samym poziomie zlokalizowano zaplecze magazynowe (artykułów spożywczych, sprzętu medycznego, materiałów opatrunkowych, depozyt ubrań, itp.).
Na parterze budynku głównego przy wejściu znajduje się recepcja, w której istnieje możliwość nabycia czasopism i drobnych przedmiotów codziennego użytku. Na parterze mieszczą się: pokój lekarski z łazienką, pokoje chorych, pokój szkoleniowy personelu, pokój socjalny personelu i kuchnia oddziałowa do dystrybucji posiłków. Na parterze zlokalizowany jest pokój pożegnań z oddzielnym wejściem na zewnątrz budynku.
Na I piętrze oprócz pokoi chorych znajduje się dyżurka pielęgniarska i gabinet zabiegowy z sejfem do przechowywania środków opioidowych. Ważnym miejscem jest kaplica z zainstalowaną kamerą telewizyjną, transmitującą przebieg nabożeństw do pokoi chorych. Na I piętrze chorzy mogą korzystać z tarasu.
Pokoje chorych są dwuosobowe urządzone w stylu apartamentowym (wariant I: dla dwóch chorych, wariant II: dla chorego i członka rodziny). Pokoje wyposażone są w aneksy szafowe i umywalkowe. Przy każdym łóżku zamontowana jest instalacja oświetleniowa, przyzywowa, telefoniczna oraz telewizyjna.
Na I i II piętrze znajdują się dwa pokoje chorych ze wspólną łazienką. Dodatkowo na każdym piętrze znajduje się przestronna łazienka z wanną i natryskiem oraz pomieszczenia wc. Wszystkie łazienki dostosowane są dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Na korytarzach parteru, I i II piętra urządzono aneksy kuchenne dla pacjentów oraz gości. Na każdym poziomie wydzielono podręczny magazyn sprzętu medycznego i pomieszczenia porządkowe.
Historia byłego szpitala Sióstr Franciszkanek w Starych Siołkowicach
22. sierpnia 1928 r. Siostry Franciszkanki nabyły od pani Rozalii Kupczyk posiadłość w Starych Siołkowicach. W tym samym roku Siostry przybyły do parafii. Równocześnie Zgromadzenie rozpoczęło budowę szpitala, którą prowadził ks. Teofil Plotnik, proboszcz parafii.
Po zakończeniu budowy w 1932 roku Siostry wprowadziły się do szpitala i rozpoczęły w nim pracę. W 1950 roku szpital przejęty został przez Wydział Zdrowia w Opolu i upaństwowiony. Wprawdzie nie przyjmowano do pracy nowych Sióstr jednak te, które już tam pracowały nie otrzymały wypowiedzenia. Siostry były zmuszone opuścić szpital dopiero w 1982 roku.
W 1993 roku na wniosek Sióstr Komisja Majątkowa w Warszawie przekazała szpital Zgromadzeniu jako jego prawowitą własność. Przekazanie szpitala miało nastąpić do dnia 31.12.1997 r. Dnia 30. czerwca 1997 r. Zarząd Miasta Opola podjął decyzję o nie przedłużaniu umowy użyczenia szpitala ze Zgromadzeniem i nie utrzymywaniu go w strukturach ZOZ-u. Powodem był zły stan techniczny obiektów i brak środków finansowych na ich remont i restrukturyzację. (Faktyczne przekazanie szpitala właścicielkom przez SPZOZ Opole nastąpiło 14.02.2000 roku.)
7. października 1999 r. Zgromadzenie Sióstr Franciszkanek złożyło Caritas Diecezji Opolskiej ofertę nieodpłatnego przekazania na własność szpitala w Starych Siołkowicach. Darowanie szpitala nastąpiło 14. marca i 9. października 2000 roku.
W grudniu 2000 roku Caritas Diecezji Opolskiej rozpoczęła remont obiektu, który pochłonął kwotę 6. milionów złotych. Remont budynku gospodarczego, w którym utworzono Warsztaty Terapii Zajęciowej dla 25 osób niepełnosprawnych, przeprowadzono do końca sierpnia 2002 r. Modernizację budynku głównego szpitala, dla celów Centrum Opieki Paliatywnej, zakończono w maju 2003 r.
