Caritas Diecezji Siedleckiej

Czwartek, 30 Sierpnia 2012 17:24

Pracownicy,  współpracownicy  i członkowie parafialnych zespołów Caritas z diecezji siedleckiej przybyli licznie  23 sierpnia do Centrum Charytatywno – Duszpasterskiego Caritas Diecezji Siedleckiej, by podziękować za lata współpracy swemu dyrektorowi ks. Krzysztofowi Haponowi. Kierował on siedlecką Caritas przez ostatnie 9 lat i  – jak zgodnie podkreślano – przyczynił się do powstania wielu dzieł. Spotkanie rozpoczęła Msza św, której przewodniczył ks. Krzysztof,  współkoncelebransami byli: ks. Marek Bieńkowski, wicedyrektor Caritas Diecezji Siedleckiej oraz ks. Jacek Guz, dyrektor Ośrodka „Misericordia” Caritas w Białej Podlaskiej.

Potem był czas na podziękowania i wspomnienia.

Caritas Diecezji Siedleckiej  została erygowana 14 kwietnia 1991r. dekretem bp. Jana Mazura dla prowadzenia dzieła charytatywnego w diecezji siedleckiej, położonej na obszarze województwa mazowieckiego i lubelskiego. Pierwszym jej dyrektorem był  ks. Julian Jóźwik.  Przez ostatnie 9 lat,  tj. od 29 sierpnia 2003 r. do 31 sierpnia 2012 r. pracami siedleckiej Caritas kierował ks. Krzysztof Hapon.

W 2009 r. siedlecka Caritas zdobyła kryształową  statuetkę i tytuł  „Lodołamacza 2009” w prestiżowym, ogólnopolskim konkursie „za szeroko pojętą działalność na rzecz osób niepełnosprawnych, za ich aktywizację w Zakładzie Aktywności Zawodowej”. – Tego, że zdobędziemy pierwsze miejsce w skali ogólnopolskiej, zupełnie się nie spodziewałem. Nagrodę traktuję jako uznanie za wyniki,  jakie siedlecka Caritas osiąga  od siedmiu lat w pracy na rzecz osób niepełnosprawnych – mówił dziękując za ofiarną pracę i zaangażowanie swoim współpracownikom.

CARITAS DIECEZJI SIEDLECKIEJ I JEJ DZIEŁA

W 2003 r. w obrębie Caritas Diecezji Siedleckiej funkcjonowała świetlica socjoterapeutyczna w Siedlcach,  Warsztat Terapii Zajęciowej dla 30 osób niepełnoprawnych  oraz kuchnia dla ubogich w Siedlcach. W 2003 r. ruszyło pierwsze zimowisko dla 90 dzieci w Bohukałach i Białej Podlaskiej. Rok później pozyskano ośrodek kolonijny w Neplach (funkcjonował do 2009 r.)  i odbyły się pierwsze kolonie dla 1300 dzieci z diecezji siedleckiej. Równolegle pozyskano drugi ośrodek kolonijny – w Broku n. Bugiem i wykonano jego remont. Od trzech lat wakacyjna akcja Caritas organizowana jest już tylko w dwóch ośrodkach w Broku. Dzięki gromadzonym środkom, w tym z różnego rodzaju projektów publicznych, odpoczynek dla ponad 1300 dzieci z rodzin ubogich, wielodzietnych, dysfunkcyjnych  jest bezpłatny.

Od 2004 r. realizowany jest program PEAD – dostarczanie żywności dla najuboższej ludności Unii Europejskiej. Od tego czasu diecezjalna Caritas prowadzi też pomoc potrzebującym, m.in. poprzez wydawanie leków, opłaty za energię, zakup opału.

Ponadto pozyskano także  znaczne środki z  Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego i Urzędu marszałkowskiego na funkcjonowanie kuchni dla ubogich w Siedlcach, świetlic socjoterapeutycznych przy siedleckiej katedrze i parafii św. Stanisława, a także na programy profilaktyczne oraz zajęcia dodatkowe.

Uruchomione zostały również  programy profilaktyczne, m.in. program środowiskowy na terapię alkoholową i „Indywidualne ścieżki kariery”. W 2005 r. utworzono – w ramach PFRON – 2 Regionalne Ośrodki Informacji dla Osób Niepełnoprawnych (Siedlce, Biała Podlaska) oraz 5 Wypożyczalni Sprzętu Rehabilitacyjnego

(Siedlce, Biała Podlaska, Parczew, Dęblin, Garwolin). Od 2010 r., po zakończeniu programu, Wypożyczalnie Sprzętu Rehabilitacyjnego funkcjonują  w Parczewie, Siedlcach i w Białej Podlaskiej.

 WIELOOBSZAROWE DZIAŁANIA CARITAS

W 2005 r. z inicjatywy NSZZ Solidarność w Siedlcach i Caritas Diecezji Siedleckiej zostało utworzone Centrum Integracji Społecznej Caritas Diecezji Siedleckiej. Działa w formie jednostki wyodrębnionej organizacyjnie i finansowo z siedleckiej Caritas i jest pierwszą tego typu placówką w województwie mazowieckim. Działalność CIS finansowana jest m.in. z budżetu miasta Siedlce, na realizację programu profilaktyki rozwiązywania problemów alkoholowych. Dotacje pochodzą też z gmin: Skórzec i Domanice. Działania Centrum skierowane są do osób długotrwale bezrobotnych bez prawa do zasiłku, zwalnianych z zakładów karnych, uzależnionych od alkoholu i narkotyków – po zakończeniu terapii, dotkniętych chorobą psychiczną – po leczeniu, a także dla uchodźców, bezdomnych i niepełnosprawnych. Uczestnicy szkolą się w różnego rodzaju sekcjach zawodowych: ślusarsko – spawalniczej, krawiecko – szwalniczej, remontowo – porządkowej, florystyczno- ogrodniczej, opieki osób starszych i  reintegracji zawodowej. Ponadto mogą zdobywać nowe kwalifikacje  na kursach kroju i szycia oraz spawania. W ciągu 6 lat przez CIS przewinęło się 190 osób, z czego 170 pomyślnie zakończyło zdobywanie nowych umiejętności i zawodu, a 114 osób znalazło pracę.

W 2007r. powstał Ośrodek „Misericordia” Caritas w Białej Podlaskiej, w budynku tzw starego, zabytkowego szpitala, przejętego wcześniej  przez diecezję siedlecką od miasta. Jest to jednostka wyodrębniona  organizacyjnie i finansowo z Caritas Diecezji Siedleckiej. W jego strukturze funkcjonuje: Środowiskowy Dom Samopomocy dla  60 niepełnosprawnych  z różnym stopniem zaburzeń psychicznych. Kolejnych 30 osób niepełnosprawnych znalazło wsparcie w Warsztacie Terapii Zajęciowej. Działa tu także Centrum Charytatywne z kuchnią dla ubogich, która wydaje dziennie ponad 150 obiadów. W 2009 r. zostało utworzone ponadto Centrum Pomocy Migrantom i Uchodźcom.  Wcześniej, w 2006 r. w Ośrodku, mieszczącym się  w budynku wpisanym do rejestru zabytków, przeprowadzony został  gruntowny remont, możliwy  dzięki funduszom pozyskanym z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, katolickiej fundacji „Renovabis” oraz dzięki darczyńcom indywidualnym. W 2012r. w ramach projektu unijnego, realizowanego przez Caritas wspólnie z  bialskim Urzędem Miasta, zabytkowy zespół szpitalno-parkowy, w którym znalazła siedzibę „Misericorida” Caritas, poddawany jest rewitalizacji. Obecnie trwają tu prace budowlane i konserwatorskie. Wartość całego projektu oszacowano na ponad 16 mln zł, w tym dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPOWL wynosi prawie 10 mln zł. Udział siedleckiej Caritas – stanowi  1,9 mln zł.

W 2008r utworzony został Zakład Aktywizacji Zawodowej Caritas Diecezji Siedleckiej. Powstał jako druga tego typu placówka w województwie mazowieckim. Zlokalizowany jest w budynku użyczonym Caritas przez miasto Siedlce. Jest jednostką wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo z Caritas Diecezji Siedleckiej. Zatrudnia 37 osób niepełnosprawnych, którzy zajmują się gastronomią. W ZAZ można m.in. zjeść codziennie pyszny, domowy obiad, dlatego  przychodzi tu wielu mieszkańców  Siedlec. Oferta cateringowa kierowana jest do szkół, różnego rodzaju instytucji, a także osób prywatnych. Ponadto osoby niepełnoprawne zdobywają doświadczenie zawodowe w trakcie 5-ciu szkoleń zawodowych. Są to: pomoc kuchenna, asystent w gabinecie odnowy biologicznej, recepcjonista, pracownik obsługi budynku oraz magazynier. Niepełnosprawni mają także  możliwość codziennej, godzinnej  rehabilitacji, prowadzonej przez specjalistów – rehabilitantów. ZAZ przygotowuje ich do życia w otwartym środowisku. Od 1.10.2010 do 30.09.2012 Zakład Aktywności Zawodowej Caritas Diecezji Siedleckiej realizuje projekt,  współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego:  „ZAZ – drogą na otwarty rynek pracy”.  Głównym celem projektu jest pomoc w dostępie do zatrudnienia 30 osobom niepełnoprawnym  i zagrożonym wykluczeniem społecznym. Wartość projektu to 1 milion 284 tys zł.

Rozwinęły się różne formy wolontariatu. W 2009 r. utworzono Biuro Wolontariatu w Siedlcach. Od stycznia 2012 r. działa tu Centrum Wolontariatu Caritas Diecezji Siedleckiej. W ciągu ostatnich siedmiu lat, tj. od 2005 r., powstało 58 Szkolnych Kół Caritas, skupiających ponad 1800 młodych wolontariuszy. W tym czasie powstało też 13 Parafialnych Zespołów Caritas – w Siedlcach oraz w diecezji siedleckiej.

WSPÓŁPRACOWNICY O DZIEŁACH  SIEDLECKIEJ CARITAS I JEJ DYREKTORZE

Elżbieta Zielińska-Gomółka, kierownik WTZ w Parczewie:

 W 2004 r.  z inicjatywy obecnego proboszcza ks. Tadeusza Lewczuka i kierownika Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie  w Parczewie Teresy Hołubowicz odbyło się spotkanie, na które został zaproszony dyrektor siedleckiej Caritas. Spotkanie to miało zadecydować o losach tzw „starej plebanii”  przy bazylice w Parczewie. Wówczas to ksiądz Krzysztof  Hapon , pełen zapału i pomysłów zaproponował, że powstanie tu Warsztat Terapii Zajęciowej dla 30 osób niepełnoprawnych z terenu powiatu parczewskiego. Tak się też stało. W marcu 2005 r. w lubelskim oddziale PRFON został złożony wniosek o utworzenie WTZ w Parczewie. W kolejnych miesiącach rozpoczęły się działania związane z tworzeniem warsztatu, począwszy od przetargów na modernizację budynku  a skończywszy na poszukiwaniu uczestników, wyposażaniu pracowni i zatrudnieniu pracowników. Mimo że działania związane z tworzeniem warsztatu (które podejmowałam jako kierownik) wspierał miejscowy proboszcz, to jednak decydujące zdanie w wielu kwestiach miał dyrektor Caritas. 1 grudnia 2005 r. WTZ rozpoczął swoją działalność. Siedlecka Caritas zadbała o to, by budynek spełniał wymogi stawiane przez PFRON. Wykonano m.in. dwa podjazdy do budynku, dostosowano łazienki, wyposażono salę rehabilitacyjną, w której prowadzone są zajęcia usprawniające. Aby dowozić osoby niepełnoprawne na zajęcia, Caritas Diecezji Siedleckiej udostępniła nieodpłatnie samochód, który – pokonując 300 km dziennie – dowoził uczestników na zajęcia. W 2006 r. dzięki staraniom WTZ oraz siedleckiej Caritas, został zakupiony nowy samochód, dostosowany do dowożenia osób niepełnoprawnych. W grudniu 2006 r., podczas wizyty duszpasterskiej w parafii, bp Henryk Tomasik  poświęcił WTZ w Parczewie. Na górze budynku  zaczęła także funkcjonować  świetlica socjoterapeutyczna dla 30 dzieci, prowadzona  przez Caritas. W „ starej plebanii” od kilku lat  można też  uzyskać wsparcie w Punkcie Interwencji Kryzysowej,  przekształconym w 2010 r. w Ośrodek Interwencji Kryzysowej. Jego  zadaniem jest nieodpłatne  niesienie pomocy osobom i rodzinom dotkniętym przemocą domową, poszkodowanym w wyniku zdarzeń losowych, a także zagrożonym wykluczeniem społecznym. Można tu  skorzystać z pomocy prawnika, pedagoga i psychologa. Ofiary  przemocy mogą znaleźć schronienie w hostelu.
Ks. Krzysztof Hapon  jest człowiekiem, w którym zawsze mieliśmy  oparcie. To siła spokoju, siła charakteru; współpracowało się z nim znakomicie. Dzięki temu nastąpił rozkwit placówek siedleckiej Caritas. W każdej z nich znalazły oparcie osoby niepełnosprawne, znalazły tu swój drugi dom również dzięki atmosferze, którą ks. Krzysztof wprowadzał.

Andrzej Hojna, kierownik Centrum Integracji Społecznej Caritas Diecezji Siedleckiej:

 W 2004 r. NSZZ „Solidarność” w Siedlcach zgłosiła  się do ks. Krzysztofa Hapona, dyrektora siedleckiej Caritas z prośbą o pomoc w utworzeniu Centrum Integracji Społecznej dla osób długotrwale bezrobotnych. W trakcie tworzenia CIS ksiądz dyrektor był bardzo aktywny i już w rok później zaczęło ono swoją działalność. W ciągu sześciu lat przez CIS przewinęło się 190 osób, z czego 170 zakończyło pomyślnie zdobywanie nowych umiejętności i zawodu, 114 osób znalazło pracę. Z kolei na terenie gminy Skórzec z 18 osób, które przeszły przez CIS, pracuje 16. Gdyby nie zaangażowanie ks. Krzysztofa, CIS nigdy by nie powstał. Także w czasach, gdy Centrum przeżywało kryzys i groziło mu zamknięcie, wspierał nas nie tylko konkretną pracą ale też swoim autorytetem.

Ewa Borkowska, najpierw pracownik Caritas w Siedlcach, obecnie kierownik WTZ w Białej Podlaskiej i wicedyrektor Ośrodka „Misericordia” Caritas:

Ks. Krzysztof był „niesamowitym” szefem,  ciepłym,  wrażliwym i otwartym na drugiego człowieka kapłanem o bardzo szerokich horyzontach. Nigdy nie bał się wyzwań.  Wierzył w ludzi, polegał na osobach,  z którymi współpracował. To wyczucie ludzkich potrzeb  powodowało,  że siedlecka Caritas za jego  „dyrektorowania” bardzo rozkwitła.  Zainicjował wakacyjną akcję Caritas, która bardzo się rozrosła i obejmuje dziś swym zasięgiem najuboższe dzieci z terenu całej diecezji. Jego pomysłem były też ośrodki kolonijne, by można było organizować wypoczynek jak najtaniej i by dla dużej grupy dzieci był on bezpłatny. Miałam przyjemność  współpracy z ks. Krzysztofem przy powstawaniu kolejnych dzieł, nowych placówek Caritas. Taką odpowiedzią,  zarówno na potrzeby diecezji, jak i miasta Biała Podlaska,  jest powołanie Ośrodka „Misericorida” Caritas. Wprawdzie  przejęcie budynku nastąpiło wcześniej, zanim ks. Krzysztof objął stanowisko dyrektora siedleckiej Caritas, to  ostateczny pomysł  i realizacja   tego, co będzie się tu działo, to dzieło  ks. Krzysztofa. Myślę, że jest to jedno z większych wyzwań, jakiemu stawił czoło. Taki ośrodek,  w drugim co do wielkości mieście diecezji,  był bardzo potrzebny. Zanim Caritas „sprowadziła się”  do Białej Podlaskiej,  nie było tutaj żadnej placówki samopomocowej, w której osoby potrzebujące, wykluczone społecznie mogły znaleźć pomoc i wsparcie.  Dziś  w Ośrodku „Misericordia” wielu ludzi znalazło swój drugi dom; z jego pomocy korzysta codziennie ponad 200 osób. Piękne jest to, co dzieje się w środku, ale i sam budynek jest czymś wyjątkowym. Zespół szpitalno-ogrodowy w Białej Podlaskiej, dawniej szpital św. Boromeusza, został ufundowany przez Stanisława Radziwiłła w 1716 r. i oddany siostrom miłosierdzia, sprawującym opiekę nad chorymi. Do 2001 r. budynki wchodziły w skład Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego. Obecnie zespół szpitalno-parkowy w Białej Podlaskiej jest jednym z nielicznie zachowanych i najcenniejszych zabytków architektury szpitalnej XVIII wieku w Polsce.  Do rejestru zabytków został wpisany w 1966 r. Oprócz tego, że pełni dziś ważną rolę społeczną, to też nie sposób odmówić mu roli kulturowej.

Teresa Hołubowicz, współpracownik siedleckiej Caritas z Parczewa:

Ks. Krzysztof Hapon  był nie tylko dyrektorem, ale też wspaniałym człowiekiem. Pokazywał nam każdego dnia, że oprócz świadczenia miłosierdzia jest czas na uśmiech, przyjaźń i zabawę. Był dyrektorem także wtedy, gdy brał odpowiedzialność za powstające dzieła i ludzi, którzy z nim współpracowali. Zarówno w kontaktach z podopiecznymi, jak i z nami – współpracownikami był zawsze sługą. Każdego dnia dawał świadectwo dobroci i prawdziwego miłosierdzia w stosunku do drugiego człowieka. Swoim zachowaniem dawał nam zawsze odczuć, że to co robimy, jest ludziom potrzebne. Kiedy wchodziło się do jego gabinetu wiadomo było, że uzyska się wsparcie. Z kolei, gdy okazywało się, że coś jest niemożliwe w naszych działaniach, że tego nie zrobimy, nie damy rady, po rozmowie z nim często stawało się możliwe i do zrobienia. Wiadomo, że popełnialiśmy błędy. Nigdy nam ich nie wytykał, nie oskarżał, tylko szukał metody, by je naprawić. Szukał pozytywnych rozwiązań, nie podejmował pochopnych  decyzji. Zawsze przemyślał swoje decyzje. Nawet jeśli coś wyglądało bardzo źle, zawsze zostawiał kilka dni na decyzje mówiąc – zobaczymy, pomyślimy, pomodlimy się i dopiero będziemy podejmować decyzje. To nie był taki „zwykły” dyrektor. Stawał się też częścią naszych rodzin, znał je, zawsze pytał co się w nich dzieje. Wiadomo, że taki dyrektor nie jest w stanie pomóc wszystkim. Ale też umiał zbierać ludzi wokół siebie, których uczył jak pomagać drugiemu człowiekowi, a  razem uczyliśmy się pomagać innym.

 ks. Jacek Guz, dyrektor Ośrodka „Misericordia” Caritas w Białej Podlaskiej:

O tym, jakim człowiekiem jest ks. Krzysztof,  świadczy to, co pozostawia po sobie. Wszystkim, którzy zetknęli się z ks. Krzysztofem i dziełem Caritas Diecezji Siedleckiej pozostanie w sercu obraz człowieka – kapłana, który został „zaproszony na ucztę”, by służyć, pokazywać obraz miłości miłosiernej Chrystusa. Tego doświadczyłem pracując przez ostatni rok w siedleckiej Caritas. Tego też doświadczyłem w relacjach z ludźmi, którzy stykali się z ks. Krzysztofem i z nim współpracowali.  Oni wszyscy powtarzają, że to wspólne dzieło, które powstało, ten obraz Caritas – miłości Boga do człowieka i pochylenia się człowieka nad drugim człowiekiem właśnie z miłości – to w dużej mierze łaska, która spłynęła przez posługę ks. Krzysztofa.

Zebrała Małgorzata Kołodziejczyk, specjalista ds. PR Caritas Diecezji Siedleckiej